از همه کسانی که در این سال‌ها، با وجود جابه‌جایی‌های بسیار زیاد، هویت درون و دیگر وبلاگ‌هایم را خوانده‌اند تشکر می‌کنم. چه افرادی که می‌خوانند و کامنت نمی‌دهند و چه افرادی که به وسیله این وبلاگ با من ارتباط گرفتند. وبلاگ نویسی تجربه‌ای است که نه در شبکه‌های اجتماعی می‌توانید درکش کنید و نه در هیچ نشریه، سایت، خبرگزاری و نوشته‌گاه مجازی دیگری. برای من بزرگترین هدف از هویت درون تخلیه درونیات سانسور شده‌ام بود. این که همجنسگرا هستم و فریاد این موضوع بدون خودسانسوری شانسی بود که وبلاگ نویسی به من داد. بعدها ایجاد چالش در میان اندیشه های غیراخلاقی و ضد انسانی از نظر خودم و آشنایی اقلیت‌های جنسی با کرامت انسانی خود. امیدوارم ارزش‌هایم را برای وبلاگ نویسی از دست ندهم و تا جان در بدن دارم ادامه دهم. باز هم از تمامی افرادی که در طول این سال‌ها وبلاگ من را خوانده‌اند تشکر می‌کنم.
خارج از پست: اگر به نوشتن 31آگوست نگاه کنید دلیل انتخاب این روز برای روز جهانی وبلاگ و وبلاگ نویسی را متوجه می شود. بدون شک گرمای تابستان و تعطیلی مدارس، دانشگاه‌ها و… برای برگزاری پارتی، دلیل جنبشی این گرامی داشت نبوده.
Inner Self - هویت درون 
شایان جان
خوشحالم از این همه بودنت
بلاگر بودنت برای من یکی که خیلی وقته خواننده خواموش هستم مبرهنه
احسنت
لایکلایک
متلک زیبایی بود شاهین جون .. بسیار خرسند شدیم ..
و اما به این روزو به همه ی اساتید خودم .. دوستانم .. پدر و مادرم .. پدر مادرشون و هر کی دم دستتون هست تبریک عرض می نمایم 🙂
لایکلایک
شاهین دیگه کیه؟
لایکلایک
مثل اینکه پانوشتت واقعیته شایان جان، واقعیت تلخی که شاید خودم هم درش دخیل بودم، اما در عین حال که نمی خوام توجیه کنم، خودمو از اون اتفاقات مبرا می کنم! 🙂
لایکلایک
نمیدونستم همچین روزی داریم!
مبارکت باشه پس 🙂
بوووس
لایکلایک
خیلی جالب شد که اولین پست جدی من تو وبلاگ دقیقا همین روز ارسال شد.
چه حسن تقارنی!
طراحی لوگوی روز وبلاگ داخل نوشته ی سی و یک آگوست خیلی زیبا و هنرمندانه است.
از راهنمایی های خوبت سپاسگذارم شایان عزیز. منتظر نظرات و راهنمایی های بیشترت هستم دوست خوبم
لایکلایک