خیلی سال پیش وقتی برای اولین بار فیلم سوته دلان علی آقای حاتمی رو تماشا می‌کردم به یک باره اون میزانسن ایرانی با صدای پریسا مو رو بر تنم راست کرد. هنوز که هنوزه با شنیدن این ترانه مو به تنم راست میشه و از خودم بی خود می‌شم. این ترانه رو با شما به اشتراک میزارم و امیدوارم موهای شما هم سیخ بشه :دی :پی
خارج از پست: کارگر رنگ‌کار یکی از دوستانم از پنجره دختر همسایه رو می بینه که روسریش رو درمیاره و در حالی که باد زلف اون رو رها کرده بود و در هوای اتاق دختره می‌رقصونده با همان لحجه شیرین قزوینی و صدای بلند می‌گه: «این من ِ به باد می‌د َد»
Inner Self - هویت درون 
ما که همینطوریش با این وضع مملکت هردقیقه یه اتفاقی می افته که مو به تنمون سیخ بشه دستت درد نکنه 😛
لایکلایک