درباره اعتراضات آبان98

نزدیک به یک هفته‌ست که مردم در خیابان هستن و نزدیک به پنج روز می‌شه که اینترانت ارتباط خارج با داخل رو بسیار سخت و محدود کرده. حتی خبرگزاری فارس و ایسنا در دسترس خارج از کشور نیست و اخبار آزاد رسانه‌های خارج از کشور هم به دست ملت نمی‌رسه. ظاهرا پارازیت روی شبکه‌های ماهواره‌ای شدت گرفته و حداقل یک شبکه‌ی تلویزیونی، رو به فرستادن صدای برنامه‌هاش بر امواج کوتاه و بلند رادیویی اورده. کابینه‌ی رژیم مثل دیکتاتورش از سرکوب حمایت می‌کنه و با بازی با کلمات ملت رو اغتشاش‌گر می‌خونه.

شرایط میهن بسیار نگران کننده است. به نظر نمی‌رسه طبقه متوسط آنچنان درگیر این اعتراضات باشه و حتی این اعتراضات نام مشخصی نداره. دوباره لاشخورها تلاش می‌کنن تظاهرات رو به اسم خودشون مصادره کنن و بهانه‌های تازه به رژیم میدن تا شدیدتر سرکوب بکنه. بحث مبارزه با خشونت و بی‌خشونت خیلی بالاگرفته. افراد خارج نشین میگن بکنید یا مقابل خشونت شدید رژیم، نکنید. خوبیش اینه که مردم خودشون تصمیم خودشون رو دارن و مشت جواب گلوله یا که گل به هم‌وطنِ انتظامی دادن.

هنوز تعداد افراد اطلاح‌طلب حاکمیتی قابل توجه‌ست و اصلاح‌طلب سبز خیلی گنگ و گیج میزنه. اصلاح‌طلب لیبرال یا سکولار صف خودش رو جدا کرده و از اعتراض‌های انقلابی ملت دفاع می‌کنن یا هنوز تو نوشخوار روشنفکریِ مبارزه بدون خشونت، روی شیوه‌های شکست خورده قبلی پافشاری دارن. سلطنت‌طلب‌ها روی چند ویدیو با شعار طعنه‌آمیز به رژیم، خودنمایی می‌کنن و مجاهدین در رویاها و ایدلوژی کهنه خودشون، هنوز منسجم هستن. این وسط چپ‌ها اصلا انسجام ندارن و هیچ تحرک مناسبی نداشتن یا این که نتونستم ببینم. با این همه، این اعتراض‌ها صحنه‌ی سیاسی کشور رو تغییر و جناح‌بندی‌ها رو مشخص‌تر کرده و می‌کنه. اگر گروه سیاسی می‌تونست دی 96 سکوت کنه یا موضعی محتاطانه برداره اما امروز این خشونت و کشتار غیرقابل انکار رژیم اجازه بازی سیاسی با ملت رو به هیچ فرد یا حزب سیاسی نمی‌ده.

از امسال، متولدین 1380 به بعد 18 ساله میشن. به بلوغ میرسن. در دانشگاه هستن. این‌ها بچه‌های دهه پنجاه و شصتی‌ها هستند. اگر به خاطر سرکوب رژیم، نسل دوم و سوم انقلاب کم‌جرات و دلسرد از تغییر بنیادین شدن اما نسل چهارم و پنجم امیدی جز انقلاب ندارن. بسیار باشعورتر از اونی هم هستند که بازگشت به عقب کنن و رو به چپ مارکسیستی یا مشروطه سلطنتی یا حکومت دینی بیارن. آینده برای من روشن اما سرخ است.

2 دیدگاه مال خودتان را بیفزایید

  1. simon می‌گوید:

    من جزو همونایی هستم که سال 98 ، هجده ساله ساله شدم
    تا حدود زیادی با حرفات موافقم و میدونم که این نسل خسته تر از نسل های قبلیه
    نسلی که مثل زمان انقلاب داره سرکوب میشه و همینم گریبانگیرشون میشه
    به قول راننده تاکسیا حتما اینم کار خودشونه
    قدرت مردایی که با تغیر نظام روی کار میان با اعمال فشار به دنبال تغیر رژیم باشن
    خوشحالم یکیو پیدا کردم که حس میکنم ده سال پیش جای من بوده و حالا داره از طرف خودم ده سال جلوتر باهام حرف میزنه

    لایک

    1. شایان Shayan mim. T می‌گوید:

      ♥️🕊💚
      ممنون. مراقب خودت باش

      لایک

نگاه شما

در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی یکی از نمادها کلیک کنید:

نماد WordPress.com

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

تصویر توییتر

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

عکس فیسبوک

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

درحال اتصال به %s