اول از همه من ال‌جی‌بی‌تی‌کیوآی‌ای اکتیویست نیستم. در ایران قد توانم گی کامینتی اکتویست بودم و در دوره‌ای به خاطر این که کسی نبود، به عنوان روزنامه نگار همجنسگرا هم فعالیت کردم اما خودم رو روزنامه نگار نمی‌دونم.
مدت 25 ماه‌ست در ترکیه پناهنده‌ام و شش ماه بعد از پناهندگی‌ام، در آغاز سال 2014 حال روحیم خیلی خراب شد و با خودساختگی و چیزهایی که بلد بودم، به تنهایی در نیمه سال از وضعیت خارج شدم اما بهار امسال دوباره روحیه‌ام داغون شد. در این مدت ارتباط کمی با کامنتی شهری که توش هستم، دنیزلی، داشتم. اگر قرار بود اینجا فعال جامعه ال‌جی‌بی‌تی، متمرکز به شهر محل زندگی می بودم، تبدیل به کنشگر پناهندگان ال‌جی‌بی‌تی می‌شدم که به واقع کار پرحاشیه و پردردسری هست؛ پس هرگز در اینجا فعالیت میدانی رو شروع نکردم.
به طور کلی وقتی کسی در مشکلی باشه یا من اگر اطلاعی داشته باشم، به قدر توانم کمک می‌کنم اما به دنبال یاری کسی نبودم و نیستم. نکته این که اگر کمکی کردم ابتدا به عنوان یک پناهنده در نظر گرفتم که خودم آسیب نبینم تا سربار جامعه‌ام بشم.
حالا اگر در سنگر دیگری هم فعالیتی شروع کنم به معنی اکتویست در زمینه ال‌جی‌بی‌تی‌کیوآی‌ای نیست و هویت خودم رو وبلاگ نویس همجنسگرایی می‌شناسم که در دوره‌های زمانی مختلف، وقتی توانی دارم که بهتر و مناسب تر از دیگران کاری رو می‌تونم انجام بدم، انجام می‌دم.
از همه مهم‌تر یادآوری می‌کنم، کسی اگر کاری کرده، حق انتخاب داشته؛ پس حق نداره منت بذاره. از طرف دیگه ابتدا مسئول زندگی خودم هستم که به عنوان یک فرد از یک گروه به حاشیه رانده شده اجتماعی، در معرض آسیب بوده و در دوران پناهندگی خطر آسیب جدی‌تر است، پس ابتدا مسول خویشم، سپس سایرین.

پی‌نوشت: هویت کنشگری نیز مانند هویت جنسی و هویت ِ گرایش جنسی باید از فرد پرسیده شود و تعریف فرد تعیین کننده است تا قضاوت ما از بیرون.