زمین می‌چرخد و روزی پس از روزها تکرار می‌شود تا سالی گذشته باشد. نام‌اش را نوروز یا تیردادگان یا مهرگان می‌نامیم و یا زادروز، فرقی نمی‌کند زیرا یک بهانه است برای بهانه‌ای دیگر. شاید مناسبت‌ها چه شخصی و چه عمومی یک نماد هستند برای یاد آوری. زادروزها نمادی برای یادآوری شخص به دیگران و شخص به خود. من امروز خودم را بیشتر به یاد می‌آورم که با مهر آغاز شدم، آرام آرام رشد کردم و شخصیت ِ گرفته‌شده‌ی خودم را شناختم. وقتی در آینه‌ی دوستانان رک، صادق، مهربان، صمیمی و ساده خوانده می‌شدم. هر سال سعی کردم تمام این اخلاق‌های خوب را نگه دارم و زندگی‌ام را بر این اساس جلو ببرم. نگه‌داشتن کرامت انسانی خودم و دیگران، نگه‌داشتن احترام خودم و دیگران، اعتراف می‌میکنم در این زمینه نسبت به خودم خیلی موفق بودم اما نسیت به دیگران چندان موفق نبودم. در طول زندگیم به خاطر ادعاهای اخلاقی که داشتم دیگران از من انتظار نداشتند اشتباهی بکنم و اگر در زندگی‌ام اشتباه کوچکی کردم، آن را بزرگ دیدند و سخت بخشیدند و سخت‌تر مجازات کردند. همین برخورد مرا بزرگ‌تر کرد. لطفا باز هم از من انتظار نداشته باشید که اشتباه بکنم، البته الان که 25ساله شدم هم دیگر انتظار نباید داشته باشید.

ریع قرن از من گذشت، در یک جاهایی موفق بودم و در بسیاری از موارد ناموفق، اما عدم موفقیت‌ام دلیل سرخوردگی و انزوا نباید باشد. گذشته مهم است اما نباید در گذشته ماند، البته من بعضی از وقت‌ها در گذشته می‌مانم. می‌خواهم بدون توجه به عقب‌ماندگی‌هام به فکر آینده باشم و برای تحقق رویاهام نه با شتاب که با تدبیر و برنامه حرکت کنم. تمام این تدبیرها از گذشته می‌آید، از تجربیاتی که داشته‌ام. پس با شکست‌هایم به پیش می‌تازم.

پیوست به پست: شعری از گاندی با ترجمه محمد حسن آریا و آواز فرهاد مهراد

پای در زنجیر . پرواز میکنم
با غمهای درون اوج میگیرم
با شکست‌هایم به پیش می‌تازم
با اشک‌هایم سفر می‌کنم

با صلیبم به قله قلب انسان صعود میکنم
ای خداوند. ای خداوند
بگذار تا صلیبم را بستایند

خارج از پست: تبریک گفتن‌های مجازی اذیتم میکنه.