امسال اون طور که در پست ِ 17می پارسال پیشبینی می‌کردم، مجبور به فرار نکبت‌بار پناهندگی شدم. این نکبت‌ برای ما نیست بلکه برای جامعه هوموفوبیک ایرانی‌ست. جامعه‌ای که به هر طریق ما را تحت فشار می‌گذارد تا سانسور شویم و خودمان را سانسور کنیم و اگر پنهان نمانیم باید هزینه‌ی بسیار بالایی بدهیم. آمار پناهندگان همجنسگرا روز به روز افزایش می‌یابد و این شاهدی بر فشاری‌ست که جامعه همجنسگراسیز/هراس ایرانی به ال‌جی‌بی‌تی‌های ایرانی وارد می‌کند. گویی هرچه بیشتر نمایان می‌شویم، فضا تنگ‌تر می‌شود و تنفس سخت‌تر.

17می امسال با 17می هشت سال پیش متفاوت است. امسال نخستین روز مبارزه با همجنسگراستیزی/هراسی در دولت تدبیر و امید است. حسن روحانی رئیس جمهوری اعتدال‌گرای نظام اسلامی برای دوری از ماجراجویی سیاسی و کاهش تنش‌های بین‌المللی نیاز به تلطیف چهره‌ی حقوق بشری جمهوری اسلامی دارد و مسائله‌ی همجنسگرایان برای جوامع پیش‌رفته دارای جایگاه خاصی‌ست. باید از این فرصت که دولت میانه‌روی نظام جمهوری اسلامی برای جوانان تحول‌خواه و برابری‌طلب فراهم کرده استفاده کرد و فضا را به سمت بهتر شدن اوضاع پیش برد. به نظر من لزومی ندارد به مناسبت 17می یک کار خاص و بزرگی صورت بگیرد اگر قرار باشد مبارزه با همجنسگراستیزی/هراسی را منحصر به همین روز کنیم اما از این روز می‌توانیم برای ذخیره‌ی انرژی و محفل‌سازی کمک بگیریم. گروهی شویم و هدف خاص ِ مبارزه با همجنسگراستیزی/هراسی داشته باشم. آن را تعریف کنیم و اشکال مختلف آن را شناسایی کنیم. بعد با همفکری راه‌های مبارزه را بر اساس شرایط کشور بررسی کنیم و به جای ترجمه و جایگذاری راه‌های جوامع سکولار، لیبرال یا مسیحی به کمک تجربیات تمام کشوره‌ها به ویژه کشورهای اسلامی و خاورمیانه‌ای سیاست‌گذاری بومی و کاربردی داشته باشم.

به نشر می‌رسد حرکت بدون سیاست‌گذاری و گروه‌های بدون شورای راهبردی مستعد ممکن است اتلاف انرژی بانشد که می‌شود به شکل درستی از آن بهره برداری کرد. صرف انجام کاری به مناسبتی، ما را به فکر یک تشکیلات تبلیغاتی یا هیئتی مناسبتی می‌اندازد که می‌خواهند تنها رزومه‌ای در کار خود بگذارند، اما آیا جامعه مستعد و توان‌مند ال‌جی‌بی‌تی‌های ایرانی توان چنین انسجامی را ندارد؟

پیوست یکم به پست: صفحه «در باب هوموفوبیا»

پیوست دوم به پست: پست 17می 2010 «خوشحالم که گی هستم»

پیوست سوم به پست: پست 17می 2011 که به دلیل حذف وبلاگ و از دست رفتن بخشی از آرشیوام، در بازنشر وبلاگ پسر موجود است. «به دعوت از وبلاگ واژگون»

پیوست چهارم به پست: پست 17می 2012 «سپاس و پیشنهاد سپاس»

پیوست پنجم به پست: پست 17می 2013 «پیشنهادهایی برای مبارزه»

خارج از پست: خسته‌ام از تاخیر، از انتظار و امیدوار به آینده.