دیکتاتور دیکتاتور عزت خدادایه! این شعار سبز ها بعد از انداختن شال سبز به گردن محمود احمدی نژاد در جشن پیروزی اش بود. احمدی نژاد در آن جشن به خاطر سید بودن مادرش شال سبز را به گردن انداخته بود. سبزها با این شعار سید بودن حسین موسوی را عزتی خدادادی شمرده بودند. همیشه گفته ام که شعار خیلی خیلی بدی بود. عزت رو در سادات بودن تعریف می کرد و در حمایت از نطفه باکره به عوام فریبی دامن زده بود. اما یک چیزی هست و باید قبول کنیم، بعضی آدم ها نسبت به آدم های دیگه برتری دارند. مثلا در پشتکار، اراده، هوش و… . آدم باهوش و با اراده عموما به موفقیت های بسیاری میرسند که توجه همه رو جلب می کنند. بعضی ها تحسین می کنند و بعضی های دیگه حسادت. نمی فهمم چطور و چرا یک آدم باید حسود باشه؟ به هر حال آدم های حسود رو بسیار ضعیف می بینم. وقتی ببینی دشمنت (چه برسه به دوستت) به موفقیتی رسیده چرا باید ناراحت بشی؟ اون کسی که میگه این حسادت شاید حس رقابت رو تقویت کنه و باعث پیشرفت فرد بشه از نظر من (بزگ مینویسم): احمقه!

فقط احمق ها هستند که برای حرف مردم زندگی می کنند و در واکنش به رفتارهای دیگران زندگی می کنند. فقط یک آدم ضعیف می تونه به خاطر نرسیدن به چیزی که کسی دیگه ای رسیده حسادت کنه. بعضی وقت ها آدم های باهوش و با اراده جذاب و زیبا هم می شوند. این دیگه خیلی حسادت برانگیز میشه. اون وقت آدم های حسود دورش رو می گیرند و سعی می کنند تخریبش کنند. اما آیا جواب میده؟ مثلا خنده ای که یک آدم حسود =(ضعیف) میکنه چه تاثیری می تونه روی آدم با اراده و باهوش بذاره؟ به جز انرژی گرفتن از فرد حسود هیچ حاصل دیگه ای نداره و حسود روز به روز تنها تر میشه و اون فرد موفق روز به روز موفق تر و دوست داشتنی تر!