بخش اول: ضرورت وبلاگ نویسی

رسانه، زبان بیان مواضع و دیدگاه مدیر یا مدیرانی است که آن را منتشر می‌کنند. هر رسانه‌ای به میزان گستردگی‌اش پیام را تا دورها می‎برد. در گذشته رسانه‌ها تنها در منابع قدرت یا ثروت بودند. با گسترش ابزارهای رسانه‌ای امروز شاید هر کسی حتی هر چقدر کم و کوتاه، می‌تواند رسانه‌ای در دست داشته باشد. یکی از این ابزارهای رسانه‌ای وبلاگ است. وبلاگ بدون کم‌‌ترین هزینه در دسترس همگان قرار دارد و قالبی برای انتشار آنچه که در ذهن ما می‌گذرد می‌شود. از روزمرگی‌ها گرفته تا مباحث عمیق فکری را می‌توان در این قالب قرار داد. این روزها وبلاگ منبع خبر، اطلاعات و تفریح بسیاری کشته. بسیاری از نتایج جستجو در موتورهای جستجو به وبلاگ‌ها می‌رسد. اگر وبلاگ نویس باشید در آمار وبلاگ خود بسیاری از رهگذارانی را می‌بینید که در پی اطلاعات درباره کلمه جستجو شده به وبلاگ شما آمده‌اند.

برای ما پیش آمده در جستجوی موضوعی به اطلاعات غلط می‌خوریم. آنگاه است که جستجو کننده مطلب و دیدگاه نادرستی از روی تجربه ویا درک شهودی فرد را می‌خواند و به اشتباه می‌افتد. فرض کنید این موضوعات مربوط به زندگی شما بشود و درباره شما اطلاعات نادرستی منتشر شده باشد که زمینه ساز قضاوت‌های نادرست بشود. مثلا فردی در جایی بگوید همجنسگرایی به دلیل عدم ارتباط پسران همجنسگرا با پدران خود است. این درحالی است که شما مقاله‌ای خوانده اید درباره رد این موضوع و علت درست را با توجه به مباحث علمی عامل وراثتی یا محیطی می دانید. حتما ما نسبت به چنین موضوعی نمی‌توانیم بی‌تفاوت باشیم. اما راحل چیست؟ چگونه می‌توان درمقابل انتشار اطلاعات غلط واکنش نشان داد؟ آیا وبلاگ و وبلاگ نویسی می‌تواند ضمینه ساز انتشار اطلاعاتی که فکر می‌کنیم درست است باشد؟ با توجه به نقش وبلاگ در حوزه رسانه، با همین ابزار خرد و مدرن رسانه‌ای می‌توانیم درمقام پاسخ و روشنگری جامعه به اندازه‌ی خودمان ایفای نقش کنیم. ما می‌توانیم اطلاعات درست را از راه یک وبلاگ، تنها با چند ترفند ساده و کوچک در صفحه‌ اول موتورهای جستجو قرار دهیم و کاربران را به سوی آگاهی بیشتر و بهتر هدایت کنیم.

از طرف دیگر می‌دانیم، شیوه زندگی یا لایف استایل ما برای دنیای دگرجنسگرایان ناشناخته است. این ناشناختگی زمینه ساز قضاوت های نادرستی میشود. ممکن است آنها در تصور سنتی خود همجنسگرایان را افراد عجیب یا منحرفی جنسی بدانند. مثلا فکر کنند برای تفریح با همجنس ارتباط برقرار می‌کنند. شاید هم از این فراتر بروند و آنها را آلت دست غرب برای نابودی بنیان خانواده بشمارند. نمی توانیم روی ذهن تخیل ساز افراد مختلف جامعه کنترلی داشته باشیم اما می توانیم درک کنیم هرچه از ما بیشتر بدانند و بیشتر ببینند برایشان عادی تر می شویم. مثلا زوج‌های همجنسگرا که درباره روابط همسرانه خود می نویسند می‌توانند تصویر درستی از خانواده همجنسگرا به جامعه بدهند. همین باعث می شود دگرجنسگرایان با زندگی عادی آنها روبه‌رو شوند که آنها نیز همانند زندگی زناشویی دغدغه‌های خودش را دارند. یا تنهایی آدمها که وجه اشتراک آنهاست. فرد همجنسگرا می تواند با اشتراک گذاری روزگاران تنهایی خود با یک دگرجنسگرا ارتباطی برقرار کند که همدلی و درک متقابل را در دو طرف بالا ببرد.

درواقع ما با نوشتن ترجمه مقالات علمی، نظریه پردازی از روی مشاهده، مطالعه و تجربه شخصی و حتی بیان روزمرگی‌های زندگی ماشینی می‌توانیم تصویر درست‌تری از زندگی همجنسگرایان در ایران به کاربران اینترنتی بدهیم. همین تصویر، زبان به زبان، صورت به صورت، سینه به سینه همچون تمامی اطلاعات دیگر به گوش ایرانیان می رسد و تصور اشتباه و غلط جامعه همجنسگرا هراس/ستیز ایرانی را که زبان به زبان، صورت به صورت، سینه به سینه به وجود آمده، آرام آرام از بین می‌برد. حالا اگر دسترسی به اینترنت داریم و یک ساعت در هفته را می توانیم به وبلاگ دگرباش خود اختصاص بدهیم و این کار را نمی کنیم، جفا به خود و جامعه همجنسگرا کرده‌ایم. حتما این یک وظیفه نیست و تکلیفی بر گردن نداریم اما اگر می توانیم و دریغ می کنیم، جفا کرده‌ایم.

در بخش‌های بعدی به چگونگی وبلاگ نویسی، ابزارهای لازم و نکاتی که در طول این تجربه کرده‌ام می پردازم. امیدوارم دوستان من بیشتر از همیشه به ضرورت وبلاگ نویسی و استفاده از این ابزار مفید و سودمند پی‌برده باشند و شاهد رشد بیشتر وبلاگ‌های دگرباشان جنسی مخصوصا همجنسگرایان باشیم.

خارج‌ از پست: پست‌هایی تحلیلی در این دوره جدید هویت درون در دسته «نسبت یابی» به برسی نسبت‌های موضوعات  امروزی جامعه با همجنسگرایی خواهد پرداخت. این پست ها در روزهای سه شنبه منتشر می‌شود و ادای دین هویت درون برای جامعه همجنسگرایان ایران است.