دوشنبه ۲۷ اردیبهشت ۸۹ مصادف است با ۲۷می روز مبارزه با هوموفوبیا.
وبلاگ پسر پیشنهاد کرده روبان صورتی رنگی را به بازو یا مچ خود ببندیم. پسر در پیشنهاد خود آورده است «نیازی نیست برای تمام روز یا حتی خارج از خلوت خود چنین کنید. مهم این است برای ساعتی یا حتی دقایقی به یاد تمامی دگرباشان ایرانی اینچنین کرده باشیم. مهم این است دقیقه ای حس کنید کاری می کنید که هم احساس دیگری در گوشه ای دیگر از ایران نیز آن را انجام می دهد.
این وبلاگ در نکته‌ای آورده است: اگر در این همدلی شرکت کردید می توانید با گرفتن یک عکس بدون اینکه چهره در آن مشخص باشد عکس را به آدرس ما: rezapesar@gmail.com ارسال کنید تا همینجا منتشر کنیم.

درباره هوموفوبیا
لینک وبلاگ پسر

مثلث صورتی نشان اردوگاه­های اجباری کار اسرای جنگی آلمان در خلال جنگ جهانی دوم بود، که توسط حزب نازی برای مشخص کردن زندانیان مرد در بازداشتگاه­ها مورد استفاده قرار گرفت و نمایانگر هوموسکشوال بودن فردی بود که با این نشان مشخص می­شد.
قبل از جنگ جهانی دوم، صورتی که رنگ منشعب شده از رنگ مردانه قرمزبود، رنگی نبود که همیشه مورد استفاده مردان قرار گیرد، زیرا استفاده از آن این معنی را میداد که مرد پوشنده لباس صورتی، جندر زنانه دارد و علاقه­مند به برقراری ارتباط با دیگر مردان است.
در زندان­های نازی هر زندانی ناگزیر بود یک مثلث روی ژاکت و لباسش نصب کند. رنگی که برای گروهش تعیین شده بود؛ به طوری که هر گروه و دسته­ای با رنگی خاص مشخص می­شد، مثلا یهودیان می بایست مثلث زرد را بر روی پیراهن و شلوار خود نصب کنند و زنان همجنسگرا (لزبین­ها) بیشتر با مثلث مشکی شناخته می­شدند.
در اردوگاه­های حزب نازی افراد بر اساس مثلث تعیین شده شناسایی میشدند.
از لزبین­ها سخن به میان آمد؛ مدرک مستدلی دال بر شکنجه­ی لزبین­ها در طول اسارت تحت عنوان مثلث مشکی وجود ندارد، تنها یک سند که در بایگانی «روزنبرگ» کشف شده از شکنجه و آزار و اذیت یک لزبین به نام «خانم ماری پانچر» سخن به میان می­آورد که با توجه به مستندات همین مدرک؛ بیشتر به نظر می­آید شکنجه­ی وی به خاطر اجداد یهودی­اش بوده تا همجنسگرا بودنش.
مثلث صورتی وارونه، ابتدا نشان شرم­آوری به حساب می­آمد، اما بعدها به یک نماد بین­المللی برای گی پراید و نهضت دفاع از حقوق همجنسگرایان تبدیل شد و دومین وجه و نماد کوئیر به پرچم رنگین کمان اختصاص داده شد.
زندانیان با یک مثلث صورتی وارونه به عنوان همجنسگرای مرد (گی) شناخته می­شدند، درطی جست­وجو و دستگیری همجنسگرایان، پیش می­آمد که همجنسگرایانی برای فرار از شکنجه­های وحشتناک نازی­ها تن به ازدواج با غیر همجنس خود می­دادند.
اکثر محبوسین درزمان سلطه نازی­ها، به اردوگاه­های کار اجباری فرستاده می­شدند با این وجود همجنسگرایان مردی بودند که با توجه به «پاراگراف 175» بیشتر به زندان­های معمولی فرستاده می­شدند، در حقیقت بیشترین آمار شکنجه­ها و مرگ و میر همجنسگرایان در اردوگاهای کار اجباری و زندان­ها مربوط به افرادی می­شد که هم مثلث صورتی و هم مثلث زرد را داشتند؛ یعنی افرادی که هم همجنسگرا و هم یهودی بودند.
«ریچارد پلانت» که درباره­ی وضع هوموسکشوال­ها در اردوگاه­های کار اجباری تحقیقاتی کرده است وی وضع این گروه را اسف­بار و برخورد با همجنسگرایان را وحشیانه توصیف کرده است. بر اساس نظر پلانت تعداد مردان همجنسگرای محبوس بین سالهای 1933 تا 1944 بین 000/50 تا 000/63 نفر تخمین زده شده است.
بعد از جنگ جهانی دوم زندانیان اردوگاه­ها آزاد شدند؛ اما در واقع افراد با مثلث­های صورتی را نه دولت جدید آلمان که کشورهای مستقر در جمهوری فدرال آزاد کردند .
به طور مثال، آقای «هینز دارمر» گی علنی بازداشت شده در زمان نازی­ها در مجموع 20 سال اسارت را؛ اوایل در اردوگاهای کار اجباری نازی وسپس در زندان­های جمهوری جدید آلمان بعد از پایان گرفتن جنگ، تحمل کرد، اسارت آقای دارمر و امثال ایشان بعد از جنگ را به خاطر پاراگراف 175 می دانند.
قانون موسوم به پاراگراف 175که در زمان اقتدار نازی­ها به تصویب رسید؛ هوموسکشوال بودن را از یک تابوی اجتماعی به جرم جزایی تعریف میکند؛ این قانون به همان صورت تا 24 سال بعد از جنگ و شکست نازی­ها همچنان دست نخورده باقی ماند.
این قانون بعد از گذشت سال­ها از حکومت نازی­ تغییر داده شد و نهایتا در سال 2002 میلادی دولت آلمان عذرخواهی رسمی خود را از جامعه هوموسکشوال ابراز کرد. امروز کمتر از 10 نفر از آن زندانیان شناخته شده با مثلث صورتی در قید حیات هستند.
از سال 1970 میلادی مثلث صورتی به صورت یک نماد رسمی برای اعتراض به نقض حقوق همجنسگرایان بدل شد که در سال 2000 فیلم مستندی به نام پاراگراف 175 در این رابطه ساخته و به نمایش عمومی درآمد.
از مثلث صورتی به عنوان یکی از پایه­های اصلی طراحی بنای یادبود هوموسکشوالیته در آمستردام استفاده شده است، یادگار هولوکاست گی و لزبین­ها در سیدنی مثلث صورتی است و پارک مثلث صورتی در کاستروی سانفرانسیسکو بازدیدکنندگان فراوانی را به خود اختصاص داده است؛ همه و همه اینها برای اعتراض به ندیده گرفتن طبیعی­ترین حق همجنسگرایان در ادوار مختلف تاریخ، تبدیل به فریادهای سمبلیک شده­اند.
منابع:
http://www.lambda.org/
http://en.wikipedia.org/wiki/Portal:LGBT

هیچ کامنتی دریافت نشده است.