امروز متوجه شدم تصمیمی که گرفتم اصل تغییر نبود بلکه آغاز راه تغییر بود. تغییر نوع زندگی که در این دو سال داشتم. اگر پول داشتم یک مسافرت کوتاه می‌رفتم و به خودم و ادامه راهم فکر می‌کردم. اما خوب الان تو اتاق کوچیکم به ترانه STAND BY ME گروه بیتلز گوش می‌دم و به خیلی چیز‌ها فکر می‌کنم.
انتظار یا حرکت؟ این سوال اصلی ست. زندگی من ماله منه٬ می‌دونم اما… . بیشتر سردرگمی و تردیدم از اینجا میاد که آیا عشق در یاهو و به کسی که همه فاکتورهای تو رو داره پدید میاد؟ مثلا ما عاشق آدم زشت میشیم؟ من نمی‌تونم. مشکل از منه یا همه اینجوری هستند؟ اگه طرف من قد بلند باشه و من از نظر جنسی ارضاش نکنم٬ برای ارضا خودش سراغ یکی دیگه نمی‌ره؟ خوب من عاشق قدبلندها نشم؟ اگر پزیشن‌ها مون بهم نخوره؟ عاشق غیر هم‌پز نشم؟
فعلا اینجوری فکر می‌کنم که اگر می‌خوام با کسی باشم که تا آخر عمر کنارهم زندگی کنیم(پارتنر)٬ باید بتونیم همه نیازها مون رو براورده کنیم. اینکه بگیم اگه طرف واقعا عاشق باشه می‌تونه با هر پزی کنار بیاد… . خوب مثلا یک وی برای یک تی٬ فول‌بی میشه؟ خوب چرا تی‌ها برای یک تی٬ فول‌بی نمیشن؟ یا برای وی‌ها؟! نه اینطور نیست٬ هرچقدر هم دوسش داشته باشی اما بدنت می‌خواد. من اخلاقم اجازه نداده و تا الان بجز تجربه اولم با بی.اف‌ام دیگه تجربه نداشتم. از ۱۳سالگی هم از همه چی سر در اوردم. خوب الان هم فهمیدم اینا بیشتر یک‌سری افه هست. نیست؟ من از دوستان خواهش می‌کنم یک نمونه زندگی با دوام بین غیر هم‌پز یا کسانی که تایپ‌هم نبودند و بدون حضور اس.اف و یا بی‌وفایی نکردن یکی از طرفین رو سراغ دارند که به مدت بیش از ۲سال طول کشیده٬ با ذکر ای.دی طرف به من معرفی کنند تا قانع شوم. نباید خودمون رو گول بزنیم. عشق ما به زیبا ترین هاست. حالا چطور طرف خر می‌شه نمی‌دونم. اما همیشه فرد مور عشق قرار گرفته٬ از معشوقش سرتره و عشق‌های با دوام (عشق بی‌دوام هم داریم؟) بین کسانی بوده که در یک سطح اخلاقی(سلیقه) و زیبایی(اندامی) بودند.